Bugunun Facebook statusu yegenim Semi'den.
Tercumesi resmin altinda.
Ben Shivta'da "Kurs mefakdey tzvatim" de iken dogan yegenimin sunnetine gec kalmistim. Ben varigimda sunnet bitmis ama herkes oradaydi daha.
Iste o cocuk buyudu, asker oldu, Gazze'de savasti ve arkadasini ve komutanini kaybetti.
26 Mart 2010 tarihi anisina yazdiklari:
26 Mart 2010, tam 4 sene evvel, Cuma gunu oglenleyin, Birligin belali Kisufim'de gecirecegi son Shabat. Kimse en kotu ruyalarinda dahi, herseyin bir kac dakika icinde donusu olmayan bir felakete donusecegini hayal dahi etmemisti. Hersey ne kadar suratle oldu. Sinira yaklasma, alarm, siniri delis ve catismaya giris. O catisma ki, bittiginde hepimizin kalbinde bir yara birakacakti.
Ilan, senin savasan birlikte, Golani'de gorev yapma israrin bugunku ortamda oyle kolayca anlasilabilecek bir sey degil. Bugunku gencler, ki genelde kolay yolu secmeye, ona da sukur, bazilari hicbirini secmemeye calisiyorlar. Askerligi bitirmene 6 ay kalmisti, ve catismadan bir kac saat evvel Facebook'ta yazdigin gibi "Gazze'de son Shabat".
Sadece bir hafta evvel otobuste Kisufim'e giderken, yeni aldigin ayakkabilarini gosterdigini ve ilk izinde nasil onlarla milleti catlatacagini anlatigini unutamam.
Eminim bugun yukarda Makabi TelAviv'nin haline bakip mutlu oluyorsundur, ama keske bizimle mac cikisi beraber kutlayabilseydin, her anini ne kadar sevdigini biliyorum, kahraman…
Eliraz, bu senin karargahta kalman gereken Shabat'ti. Catismaya kuvvetin basinda girerken aklinda olan sadece ve sadece teroristlerin biraktiklari patlayicilari imha etmek ve sinir gecisini engellemekti. Senin komutan altinda olmak bizim icin bir zehut idi, arkanda saskin ve acili bir birlik biraktin. Diger yandan da hepimizi bir gurur ve ornek insan olma hissi ile biraktin.
Eliraz, iki oglunu kaybetmis olan annen Miryam Perez bu sene Yom Hazikaron'da sizleri anmak icin yakilan mesaleyi yakacak. Annen Yahudi ve Israel'li gurur ruhuna ve ornek olma, yardimlasma ruhuna verdigi isiktan dolayi buna secildi. Ondan daha uygun kim olabilir?
O anne ki, iki kaybina ragmen hic bir zaman yasama isteginden ve ruhundan kaybetmemis yola devam etmis ve yetistirdigi ogullari ile ovunmus, onlarin Israel'i savunmada hayatlarini kaybetmeleri ile gurur duyan muthis bir anne. O anne ki, ona baktikca Israel'in guzel yuzunu gordugumuz bir anne.
"Eger vucuduma saplanan dikenleri birlestirecek olursak, 1 metreye 1 metre bir hali yapilabilir. Ama bunlar oylesine dikenler degil, bunlar Eretz Yisrael'in dikenleri". Bu kardesi Eliraz'dan 12 sene evvel hayatini veren agabeyi Uriel Perez'in sozleri. Bu sozler Eliraz'in ofisinde asiliydilar. Butun yolu boyunca ona eslik ettiler.
Iste onlar gibi olanlarin ve Eretz Yisrael'in dikenlerinin tadini bilen binlerce savascimiz sayesinde ve daha da gelecek olanlar sayesinde buradayiz ve burada kalacagiz. Sagcisi veya solcusu fark etmez, bir tek gercek var Tzaha"l olmasaydi bugun hic birimiz buradan bu statu yazisini okuyamayacaktik.
Yillar geciyor, hayat devam ediyor ama bizdeki yara ayni yara.
Bizi yukardan korumaya devam edin melekler.
Sizleri seviyoruz, ozluyoruz.
Hic bir zaman unutmayacagiz.
