Çok yorgunum ve yatmak üzereyken bunu gördüm.
Paylaşmamak cimrilik olur diyerek biraz daha ayakta kalıyorum.
Değerini bilin ve okuyun:
Yeruşalayim'e giden 417 hat numaralı otobüste şuna şahit oldum:
Otobüs dop doluydu ve oturacak yer kalmamıştı. Kocaman bir silah taşıyan bir asker biniyor. Otobüsün önlerinde oturan Haredi bir adam ayağa kalkıp askere yerine oturmasını teklif ediyor. Asker gülümseyip red ediyor. Ben bir sıra arkada çaprazda oturuyorum ve aralarında geçen bütün konuşmayı duyabiliyorum. Haredi adam "sen kendi hayatını benimki için risk ediyorsun, bu benim yapabileceğim minimum." Asker halen red ediyor, Haredi adama teşekkür edip geri oturmasında ısrar ediyor. Asker "teşekkür ederim" diyor. Haredi adam "Hayır, sana teşekkürler" diye cevap veriyor. Özellikle bu 9 gün zarfında böyle bir şeye şahit olmak ne kadar güzel. Diğer negatif hikayeler kadar anlatılmayan bu tip hikayeler bizim milletimizi aslında ne kadar güzel anlatıyor. Bu tip hikayeleri, diğerlerinden daha fazla yaysak ne olur sanki?
