İvo Molinas'in Şalom'daki bu haftaki yazısını okudum.
Hadi herseye (simdilik) eyvallah diyeyim de son cümleye kendi de inanmıyordur mutlaka. Hatta "yeni Türkiye" kelimelerinin bold basılmış olmaları da bende İvo'nun da bu son cümleyi dalga geçme amacı ile yazmış olduğu kanısını kuvvetlendiriyor.
Herkesi Fenerbahçe'li veya Galatasaray'lı hatta Besiktas'lı yapmak imkansız ama antisemit yapmak mümkün (Genlerde kodları yazılı, yeterki uyandırmasını bil).
İvo da hepimiz gibi "yeni Türkiye"'nin çimentosunun antisemitizm -- (affedersiniz) İsrael ve (affedersiniz) Siyonizm karşıtlığı kisvesi altında -- olduğunu biliyor.
Eğer benim de düşündüğüm gibi biliyorsa o zaman bir çıkmaza giriyor. Böylece son cümleye kadar yazdığı tum satirlar da basit bir oto-takkiyeden, kendi kendini kandirmaktan başka amaç taşımıyor.
Wishful thinking dedikleri bu mu?
Basyazi:
