bs"d
ALS hastalığı ile mücadele veren Rabbi Yitzi Hurwitz'ten bu hafta.
Aklınızda bulundurun; bu yazıyı özel bir kompüterde gözleri ile yazıyor. Çok büyük bir çaba sarf ederek.
**********************************************
Bu haftaki Peraşa "Ve Sara'nın hayatı 127 yıldı, Sara'nın hayatının yılları" diye başlıyor.
"Eğer Sara'nın hayatı 127 yıldı diye söylenmiş ise neden tekrar Saranın hayatının yılları" demeye gerek var diye soruluyor.
Diğer bir soru da "Tora bize neden Sara'nın ne kadar yaşadığını belirtiyor ve buna karşın diğer annelerimizin yaşam sürelerini bize belirtmiyor?"
Zohar Sara'nın Misir'a inmesi ve sonra tekrar geri gelmesi dolayısı ile daha yüce bir hayatı hak ettiğini söylüyor. Söylenmek istenen hayatının Mısır'dan dönüşten sonra ruhani olarak daha yüksek bir dereceye çıkmış olduğu ve bunun göklerden ona verilen bir hediye olduğu. Zohar "hayatı kendi hayatı" idi diye bitiriyor. Hayatının her aşaması onun kontrolü altında idi, aynı zamanda da kendisine verilen bu ruhani yüce hayatı da özümseyerek hakim oldu.
Rebbe Rasab (Habad'ın 5inci Rav'i, Lubavitç'li Rabbi Şalom Dovber Şnerson) Zohar'ı şu şekilde açıklıyor:
"Ve Sara'nın hayatı 127 yıldı" yüce bir hayat yaşamayı hak etmiş olduğunu; ve cümlenin ikinci bölümünü oluşturan "Sara'nın hayatının yılları" ibaresinin hayatının kendi hayatı olduğunu belirtiyor.
Rasi ise bize cümlenin sonundaki fazla kelimelerin Sara'nın yıllarının tümünün eşit olarak iyi olduklarını, yani günahsız geçtiklerini belirttiğini söylüyor. Rasi'nin dedikleri ile Zohar'ın bu sözler hakkındaki "hayatı kendi hayatı idi" açıklamasını ne şekilde bağdaştırabiliriz?
Bildiğimiz bir kural vardır: Atalarımızın yaptıkları onların çocukları olan bizlere ne şekilde hareket etmemiz gerektiği hakkında bir ders oldukları.
Eğer Tora bize fazla kelimeler kullanarak "Sara'nın hayatının yılları" ile tümünün iyi, günahlardan arınmış olduğunu açıklıyorsa, bizlerin de hayatlarımızı bu şekilde sürdürmemiz gerektiğini belirtmekte. Bu nasıl bize ömür boyu ileyeceğimiz bir hayat dersi olabilir? Çıkartılan bir ders günümüze veya geleceğe uygulanabilir, geçmişe değil. Eğer geçmişte hatalarımız olmuş, günah işlemiş isek nasıl tüm yıllarımız eşit olarak iyi ve günahsız olabilirler?
İşte burada Tesüva (tövbe) işin içine giriyor. Sevgi ile yapılan bir Teşuva geçmiş günahları dahi hiç bir zaman işlenmemiş hale getiriyor.
Sevgi ile yapılan Teşuva nedir? Kişinin Teşuva yapması için bir çok neden vardır. Bazen korkudan, gelecekte günahlarından dolayı cezalandıralacağı korkusu, veya Ha"Şem'in ona günahları yüzünden ve doğru yola dönmemesinden dolayı istediği şeyleri, ihtiyaçlarını sağlamayacağı korkusu.
Bir de kişinin Ha"Şem'e yaklaşma isteği vardır. Kalbinin derinliklerinden Ha"Şem ile yakın bir ilişki içinde olmaya susamışlığı, O'na daha da yakılaşma arzusu. İşte bu yaklaşım ile yapılan Teşuva "sevgi ile yapılan" Teşuva'dır.
Geçmişi değiştirmek mümkün olduğuna göre, Sara'nın yolunu izleyerek, tüm ömrümüzün yıllarının eşit olarak iyi olmalarını sağlamak olası. Kısaca bir Yahudi hayatını tamamı ile kontrol edebilir, hatta geçmiş yıllarını dahi. Böylece kendi hayatı da aynen Sara'nın ki gibi kendisinin olur.
Geçmişi değiştirmek ne şekilde işler?
Temelde günah işlediğini anladığında, pişmanlık dolu olarak kendini kopmuş, izaklaşmış olarak hisseder kişi. Bu yüzden de kendini alçalmış olarak hisseder ve bu da onu Teşuva yapmaya yönlendirir. Ha"Şem'e yaklaşmayı, yaptıklarından pişman olmayı, günahtan evvelki yakılığına, bagliligina geri dönmesini aslında sonuçta işlemiş olduğu bu günah sağlamakta. Dıştan görünüşü ile onu kopartan tüm tuzakları ile bu günah, ancak Teşuva yolu ile bu günah içinde saklı olan "iyi" ortaya çıkmakta ve günahın yerini almakta.
Daha derin olarak, sevgi ile yapılan Teşuva zamanın yaratılışından daha evvelki mertebelere varacak kadar kuvvetlidir. Zaman da bir yaratılıştır ve onun var olusunun evveli ve sonrasında da ruhani alemler mevcuttur. Teşuva yaptığınız an zamanın dışına çıkmaktasınız, şimdi, geçmiş ve gelecek olmayan bir alanda. Sanki işlenen günahtan evvele gitmiş ve tamir edilmiş gibi.
Sara'dan sadece bunu öğrenmiyoruz. Bu yüksek mertebesinden dolayı, bu mertebeyi özümlemesinden dolayı, hayatının her yönünü kendi kontrolü altına alabilmiş olaması da bizim de bunu yapabileceğimizi bize göstermekte. Sara annemiz olduğundan, onun gibi olmak ta genlerimizde. Aynen onun gibi tüm hayatımızın yıllarının eşit bir şekilde iyi olmasını sağlama kabiliyetimiz mevcut.
"Ben sevgi ile Teşuva yapmak için yeterince kutsal, yeterince özel değilim" diye düşünebiliriz. Bu yanlış. Her Yahudi sevgi ile Teşuva yapabilecek kadar kutsal ve özeldir. Kolay değil, çok çalışmak gerekecek. Ha"Şem'i öğrenmek, dünyayı neden yarattığını, bizi neden yarattığını öğrenmek gerekecek. Anlamaya başladığımız zaman Ha"Şem'e olan sevgi içimizde alevlenecek, zamanla ve çaba ile bu ateş yükselecek ve bizi sevgi ile Teşuva yapmaya ulaştıracak.
Bu adımları takip ederseniz Yahudiliği değişik olarak algılamaya başlıyacaksınız. Sorumlu olduğunuz bir yük olarak görmek yerine, müthiş bir tutku ve sevinç ile Yahudiliği yaşayacaksınız. Ve sevinç tüm sınırları, yükseklere ulaşmak yolunda tüm engelleri aşmak için gerekli olan anahtardır. Teşuva'nızı da büyük bir tutku ve sevinç ile yapıp, geçmiş, şimdi ve gelecekteki hayatınızı kendi kontrolünüze alacaksınız, aynen annemiz Sara gibi.
Ha'Şem'e yaklaşma çabalarımız O'na sevinç ile tapmamıza neden olsun. Bu sevinç bütün engelleri yıksın ve özellikle de Maşiah'in gelişini hızlandırıp bu karanlık sürgünü bitirsin.
Zamanı geldi.
Şabat Şalom
